स्थूलको नो तक : (कोलेनकायमा). लंबनाची प्रक्रिया चालू असलेल्या खोडाच्या टोकाच्या कोवळ्या भागात, पानांच्या देठात, शिरात, फुलांच्या देठात, पुष्कळशा द्विदलिकितांच्या परिपक्व पानात व कोवळ्या स्तंभात, पृष्ठाजवळ अपित्वचेखाली ही ऊती आढळते. प्रकाशात ठेवलेल्या मुळातही कधी कधी ही आढळते मात्र जवळ जवळ सर्वच एकदलिकितांच्या स्तंभात व पानांत हिचा अभाव असतो. प्ररोहाच्या टोकातील विभज्येपासून किंवा नंतर हिचे प्रभेदन होते. या ऊतीतील पेशिकांची साधारण मांडणी व रचना मृदूतीप्रमाणे असून त्यातल्या पेशिकापेक्षा या पेशिका बहुधा काहीशा लांब व अरुंद असतात. आखूड पेशिका साधारण लोलकासारख्या असून लांबट पेशिकांची टोके निमुळती असतात आडव्या छेदात पेशिका बहुभुजी असून पेशिकांतर अवकाश जवळ जवळ नसतात.
पेशिकावरणात सेल्यूलोज पेक्टिन-संयुगे व जवळ जवळ ६०-७० टक्के पाणी असते. ते आवरण प्रथम पातळ असते, परंतु प्रभेदनानंतर कोनांमध्ये असमान (उदा., काकडी वगैरे), स्पर्शरेषेवर पट्टीप्रमाणे (उदा., रेवंदचिनी) किंवा पेशिकांतर अवकाशाच्या बाजूंनी (उदा., लेट्यूस, सॅल्व्हिया) घनीभवन वाढत जाऊन अनुक्रमे कोनीय, पटलवंत, सुविरल इ. प्रकार आढळतात शेवटच्या प्रकारात पेशिकांतर अवकाश असतात. मुख्यतः सेल्यूलोज व पेक्टिनाचे हे घनीभवन कमी-जास्त होऊ शकते, उदा., प्ररोहाची कोवळी टोके वाहत्या वाऱ्यामुळे होणाऱ्या बाष्पीभवनास व त्या वाऱ्याच्या दाबापासून संरक्षण करण्यास अधिक घन होतात उलट त्वक्षाकराच्या उत्पत्तीच्या वेळी किंवा इजा पोहोचलेल्या भागात घनीभवन कमी होते. जून झालेल्या भागात स्थूल कोनोतक पेशिकांवर लिग्निनचा थर चढून त्याचे दृढोतीत रूपांतर होणे शक्य असते व तद्नंतर त्या पेशिका मृत होतात. स्थूलकोनोतकच्या पेशिका विशिष्ट प्रकारच्या घनीभवनामुळे नम्य, स्वाग्रही व आकार्य असतात आकार्यता वयपरत्वे कमी होते ज्या अवयवात ही ऊती आढळते, त्याच्या लंबनाबरोबर यातल्या पेशिकाही लांब होणे शक्य असते. पेशिकावरण खातांकित असून खाचा गोल किंवा रेखा छिद्रित असतात.
घनीभवनाप्रमाणे पेशिकेच्या वेजाचा आकार गोल किंवा कोनीय असतो. पेशिकावरणाच्या आत परिकलाचा पातळ थर असून त्यात बिंदुक असते. कधी कधी या पेशिकात हरितकणु किंवा टॅनिन ही (उदा., चुका) आढळते.
वनस्पतींच्या वाढत्या अवयवांना सामर्थ्य देणे हे या ऊतीचे मुख्य कार्य असून शिवाय हरितकणु असल्यास प्रकाशसंश्लेषणही तेथे होते.
पहा : वनस्पति शारीर, वनस्पतीतील ऊती.
घन, सुशिला