गॅमो,जॉर्ज : (४ मार्च १९०४–१९ ऑगस्ट १९६८). रशियन-अमेरिकन भौतिकीविज्ञ आणि ज्योतिर्विद. अणुकेंद्रीय भौतिकी, ज्योतिषशास्त्र व जीवविज्ञान या विषयांत महत्त्वाचे कार्य. तसेच शास्त्रीय विषयांवरील सामान्य वाचकाला समजू शकेल अशा सुबोध स्वरूपाच्या पुस्तकांचे लेखन. त्यांचा जन्म रशियातील ओडेसा येथे झाला. लेनिनग्राड विद्यापीठातून १९२८ मध्ये पदवीधर झाल्यानंतर कोपनहेगन येथे नील्स बोर यांच्या मार्गदर्शनाखाली (१९२८-२९) व केंब्रिज येथे रदरफर्ड यांच्या मार्गदर्शनाखाली (१९२९-३०) त्यांनी संशोधन केले. १९३१–३३ या काळात ते लेनिनग्राड विद्यापीठात प्राध्यापक होते तसेच त्यांनी तेथील ॲकॅडेमी ऑफ सायन्सेसमध्ये संशोधनही केले. त्यानंतर ते पॅरिस ल लंडन येथील विद्यापीठांत (१९३३-३४), तसेच अमेरिकेतील मिशिगन (१९३४) व जॉर्ज वॉशिंग्टन या विद्यापीठांत प्राध्यापक होते. त्यानंतर १९५६ पासून ते कोलोरॅडो विद्यापीठात भौतिकीचे प्राध्यापक होते.

गॅमो यांनी किरणोत्सर्गी (भेदक कण वा किरण बाहेर टाकणाऱ्या) अणुकेंद्राच्या आल्फा-कण विघटनासंबंधी मांडलेला पुंज (क्वांटम) सिद्धांत काही बाबतीत सदोष होता, परंतु किरणोत्सर्ग व रदरफर्ड यांनी अणुकेंद्राच्या कृत्रिम विघटनासंबंधी केलेल्या प्रयोगांचे स्पष्टीकरण करण्यास हा सिद्धांत उपयुक्त ठरला. या संशोधनाबद्दल त्यांना १९२८ साली लेनिनग्राड विद्यापीठाची पीएच्. डी. पदवी मिळाली. अणुकेंद्र हे ‘अणुकेंद्र द्रायू’ चे थेंब (द्रायू म्हणजे प्रवाही पदार्थ) आहेत असे मानता येणे शक्य आहे असे गृहीतक त्यांनी मांडले व या गृहीतकाच्याच आधारावर पुढे अणुकेंद्रीय भंजन (अणुकेंद्राचे तुकडे होणे) व संघटन  (दोन हलक्या अणुकेंद्रांचा संयोग होऊन जड अणुकेंद्र तयार होणे) यांसंबंधीचे प्रचलित सिद्धांत विकसित झाले आहेत. वॉशिंग्टन विद्यापीठात असताना त्यांनी बीटा प्रारण क्षय [→ किरणोत्सर्ग], तांबड्या महातार्‍यांची अंतर्गत रचना, न्यूट्रॉन ग्रास (अणुकेंद्रात न्यूट्रॉन समाविष्ट होण्याच्या) प्रक्रियेने रासायनिक मूलद्रव्यांचा मूळारंभ व विकास यांसंबंधीचे सिद्धांत मांडले. १९३५ पासून त्यांनी अणुकेंद्रीय भौतिकीचा उपयोग करून तार्‍यांमधील ऊर्जा निर्मिती, विश्वाचा जन्म इ. खगोलीय भौतिकीतील प्रश्न सोडविण्यासंबंधी संशोधन केले. त्यांनी विश्वोत्पत्तीच्या प्रस्फोट सिद्धांताचा पुरस्कार केला होता. १९५४ मध्ये त्यांनी जीवविज्ञानासंबंधी संशोधन करून जिवंत कोशिकेतील (पेशीतील) जननिक अवगमाचा (माहितीचा) संचय व संक्रमण यांसंबंधी काही निबंध प्रसिद्ध केले. या निबंधांत त्यांनी ‘जननिक सांकेतिक वर्ण’ ही कल्पना सुचविली व या कल्पनेची सत्यता आता प्रयोगांद्वारे पूर्णपणे प्रस्थापित झाली आहे [→ आनुवंशिकी]. त्यांचे विविध विषयांवरील अनेक शास्त्रीय निबंध निरनिराळ्या नियतकालिकांतून प्रसिद्ध झालेले असून त्यांचे संकलन लायब्ररी ऑफ काँग्रेसतर्फे करण्यात येत आहे.

द कॉन्स्टिट्यूशन ऑफ ॲटॉमिक न्यूक्लियस अँड रेडिओॲक्विव्हिटी (१९३१), स्ट्रक्चर ऑफ ॲटॉमिक न्यूक्लियाय अँड न्यूक्लियर ट्रॅन्सफॉर्मेशन (१९३७) आणि थिअरी ऑफ ॲटॉमिक न्यूक्लियस अँड न्यूक्लियर एनर्जी सोर्सेस (१९४९) या शास्त्रीय व सैद्धांतिक स्वरूपाच्या ग्रंथांबरोबरच गॅमो यांनी शास्त्रीय विषयांवरील बरीच सुबोध पुस्तकेही लिहिली. त्यांपैकी स्ट्रक्चर ऑफ न्यूक्लियाय (१९३१) द बर्थ अँड डेथ ऑफ द सन (१९४०) बायॉग्राफी ऑफ द अर्थ (१९४१) ॲटॉमिक एनर्जी इन कॉस्मिक अँड ह्यूमन लाइफ (१९४६) वन, टू, थ्री, ……., एनफिनिटी (१९४७) द मून (१९५६) पझल मॅथ (१९५८) मॅटर, अर्थ अँड स्काय (१९५८) इ. विशेष प्रसिद्ध आहेत. या त्यांच्या लोकप्रिय शास्त्रीय ग्रंथलेखनाबद्दल त्यांना १९५६ चे युनेस्कोचे कलिंग पारितोषिक देण्यात आले. ते अमेरिकेच्या नॅशनल ॲकॅडेमी ऑफ सायन्सेसचे व रॉयल डॅनिश ॲकॅडेमी ऑफ सायन्सेसचे सदस्य होते. कोलोरॅडोतील बोल्डर येथे ते मृत्यू पावले.

भदे, व. ग.