शिंगाड्याचे विविध प्रकार भारतात निरनिराळ्या भागांत लागवडीत आहेत. काश्मीरात बासमती, डोग्रू इ. आग्रा (उत्तर प्रदेश) येथे बुरियाके-तालके-सिंगारे हा प्रकार फार लोकप्रिय आहे. राजस्थानात कोटा सुधार, नागझा हे प्रकार निवड पद्धतीने मिळविले आहेत. त्यांचे उत्पन्न जास्त येते. हे उष्ण हवामानातील पीक असल्यामुळे दक्षिण भारतातील तळी व जलाशयात त्याची मोठ्या प्रमाणावर लागवड करण्याची शिफारस करतात.
तलावातील जमीन भारी व चिकण मातीची असावी. त्यात शेणखत व अमोनियम सल्फेट ही खतेही घालतात. मोठ्या आकाराची परिपक्व फळे बी म्हणून वापरतात. ती जमिनीत पायाने किंवा काठने दाबून लावतात. एका हेक्टरमधील रोपे ३-४ हेक्टरला पुरेशी होतात. तिच्या पानांवर ठिपके रोग (बायपोलॅरिस टेट्रामेरा) उत्तर प्रदेशात पडतो. त्यावर कॅप्टन हे कवकनाशक उपयुक्त आहे. शिंगाडा भुंगेरा (गॅल्युरुसेला बिर्मॅनिका) ही महत्त्वाची व सर्वत्र अढळणारी कीड आहे. तिच्यावर बीएचसी कीटकनाशकाची फवारणी फार उपयुक्त व प्रभावी आहे. गॅल्युरुसेला सिंघाला ही कीड अंबाला, गुरुगाव, गुरुदासपूर भागांत उग्ररूप धारण करते. याखेरीज इतर अन्य किडीही तिच्यावर आढळतात. शिंगाड्याचे हेक्टरी १,७६० – ४,४४० किग्रॅ. उत्पन्न येते, पण १३,२०० किग्रॅ. एवढे विक्रमी उत्पन्नही मिळाले आहे.
शिंगाड्याच्या फळांचा वास चेस्टनटासारखा असतो. ते खाद्य आहे. ते उकडून व भाजूनही खातात. महाराष्ट्रात मुख्यत: उपवासाला त्याच्या पिठापासून खाद्यपदार्थ तयार करतात. पिठापासून गुलाल बनवितात. बी थंड, गोड, अतिसार व पित्तविकारावर गुणकरी, तसेच घसादुखी, मूत्ररोग, रक्तदोष, कफ वगैरे विकारांवर उपयुक्त असते.
कुलकर्णी, उ. के.; चौधरी, रा. मो.